Heel lang was ik een hardcore Oud Westie. Niets was voor mij mooier, gezelliger, fijner, diverser en heerlijker dan wonen in Oud West. Als ik onverhoopt de brug over moest naar de verre Baarsjes, bekroop me op de Postjesweg al een onaangenaam, onveilig gevoel. De Baarsjes was voor mij een scheldwoord, iets om een beetje van te griezelen vanaf een gepaste afstand.

Dit is mijn huis
Verscheurd door tegenstrijdige gevoelens werd ik dan ook toen ik een perfect huis te koop zag staan in de Vasco da Gamastraat. Ik was niet op zoek naar een huis, maar wist onmiddellijk: deze is van mij. Tegen de makelaar zei ik: ik wil geen huis kopen. Ik wil DIT huis kopen. Dit of niets. Het stemmetje van binnen dat tegelijkertijd tegen me brulde: ‘Maar het staat in totaal de verkeerde buurt!’ troostte ik met tegenargumenten: het is maar 700 meter van mijn huidige huis! Het is vast een opkomende buurt, een buurt met toekomst! Ik vind nooit meer zo’n groot huis met zoveel mogelijkheden! En zo kwam het dat ik zeer plotseling, twee weken nadat het te koop was gezet, in het bezit was van een groot, licht huis. In de Baarsjes.

Argwaan
In het begin probeerde ik het nog te verbergen: ‘Ik ga verhuizen!’ ‘Oh wat leuk, waarheen?’ ‘Naar de Baarsjes’, fluisterde ik dan, met afgewend hoofd. In de hoop dat ze het niet zouden verstaan of in ieder geval geen aanstoot zouden nemen aan dit afschrikwekkende woord. Argwanend keek ik naar de mensen die vervolgens luidkeels antwoordden: ‘De Baarsjes! Wat leuk!’ Jaja dacht ik dan, dat zeg je alleen om me een hart onder de riem te steken.

Goede buren
Toen werd het lente, en zomer, en was ik wekenlang aan het klussen op de begane grond met alle ramen wijd open. De ene na de andere buurtbewoner kwam kennismaken, rondkijken. Soms met handen en voeten communicerend omdat we elkaars taal niet spraken. Ik zag ineens hoe ruimtelijk het hier eigenlijk is. Hoeveel pleinen er zijn, hoe breed de straten, hoe mooi en rustig het Rembrandtpark, hoe betrokken de buurtondernemers. Binnen een maand kende ik meer buren bij naam dan ik in twaalf jaar in Oud West ooit voor elkaar had gekregen.

Lief woord
Ik werd steeds blijer en enthousiaster. Steeds een beetje harder zei ik: ‘Ik woon in de Baarsjes! Ja, dat is zeker leuk! Het is hier zelfs behoorlijk fantastisch!’ Terug naar Oud West hoef ik absoluut niet. Bedenk je eens wat een goede investering het is om hier een huis te kopen, straks is alles binnen de ring goud waard. Niet alleen in geld, ook in gezelligheid, bewoners, winkels, gemeenschapsgevoel, alles! En de Baarsjes, dat is toch eigenlijk een heel lief woord voor een buurt?

Dit artikel verscheen in februari 2016 op Geefomdejaneef.nl