Mieke Theuns (61) haalt een poster van de muur in haar café de Krommerdt. Ze vervangt hem voor een nieuwe aankondiging: Hollandse Avond, zaterdag 30 april. Het zal ook haar laatste avond in het café zijn. Na 21 jaar heeft ze de zaak verkocht. ‘Het belangrijkste is dat het hart van het café blijft bestaan’.

Buurtcafé
Het hart van het café zit volgens Mieke in de bar die zal blijven staan, de thema avonden en de afbeeldingen van Andre Hazes aan de muur. ‘In de eerste plaats zijn wij een Hazes café. In de tweede plaats zijn wij een buurtcafé. Maar wij zijn wel een modérn buurtcafé, heel anders dan buurtcafé het Stoplicht hier tegenover. Het publiek dat hier komt is tussen de 25 en de 40, vrij jong. Ze komen hier pokeren, darten of voor onze Hollandse avonden. Het mooie aan een buurtcafé is dat mensen hier hun hele leven delen. Als ze een nieuwe baan hebben, komen ze naar het café om dat samen met ons, de barvrouw en de andere gasten, te vieren. Je leert hier je buren van een paar deuren verderop kennen. Op straat loop je langs elkaar heen. Die sociale functie zie ik wel verdwijnen als dit soort cafés sluit’.

Droom
‘Het caféleven was nooit mijn droom. Ik zat in de reclame, dat was mijn droom. Toen ik voor de liefde naar Berlijn ging, moest ik toch geld verdienen. Daar heb ik een café voor homo’s en gemengd publiek geopend. Eenmaal terug in Nederland kon ik niet meer op het oude niveau terugkomen in de reclamewereld, dus ben ik ook hier een café begonnen. De Krommerdt stond niet te koop, maar ik wilde het per se hebben, ik vond het een mooi café, het had iets. Tegenwoordig maken ondernemers keuzes op basis van jaarverslagen en businessplannen, vroeger ging dat veel meer op gevoel. Toen ik het kocht liep het helemaal niet. Het is in de afgelopen 21 jaar ook met pieken en dalen gegaan hoor, soms was het heel stil. Maar ik heb hier al die jaren mijn geld kunnen verdienen. Ik heb het lief en leed uit de buurt gezien, mensen die elkaar hier leerden kennen, trouwden, en nu met hun kinderen hier weer komen’.

Stoppen
‘Als middenstander moet je overal verstand van hebben. Je hebt geen geld om overal mensen voor in te huren. Dat vond ik wel eens lastig. Gelukkig heb ik klanten die van alles wel wat afweten. Een bevriende klant heeft mijn website gemaakt en de tv schermen hier opgehangen. Je doet het met z’n allen’. Op diezelfde schermen telt een klok af tot het moment dat Mieke definitief stopt met de Krommerdt, nog vier dagen, 12 uur en 3 minuten. ‘Ik wilde er al langer mee stoppen. De drive en de zin was weg. Mijn dochter kan wegens rugproblemen ook niet meer met alles helpen. Ik ben nu 61. Ik moet nog wel wat geld verdienen, maar ik ga nooit meer achter de bar! Die tijd is geweest. Je moet gebruik maken van de dingen waar je goed in bent, bij mij is dat plannen, budgetteren en organiseren. Daarom is het hier altijd goed gegaan. Ik zie andere ondernemers eerst privé veel geld uitgeven en dan staan ze te kijken dat het op een gegeven moment niet meer gaat. Maar je moet eerst wat opbouwen, daarna kan je uitbouwen. Dus wie weet kan ik nog wat betekenen voor de nieuwe eigenaren’.

Sociale rol
‘Het voelde dubbel toen ik mijn handtekening zette onder het verkoopcontract. Het is het juiste moment om er uit te stappen, ik weet dat het goed is zo. Tegelijkertijd doet het me ook veel. De mensen zullen op mijn afscheidsavond wel wat woorden tot me richten. Dan laat ik wel een traantje hoor’. Het mooiste aan al die jaren in het café is dat Mieke een sociale rol kon vervullen. ‘In die nieuwe cafés is de ober er alleen om je bestelling op te nemen en zeg je niet spontaan tegen een andere klant “Leuk jasje heb je aan!” dan kijken ze je aan of je gek bent. Jonge mensen missen straks het thuiskomen in een café als dit. Je gaat niet in je eentje naar zo’n nieuw café, het is daar ieder voor zich. Hier lopen ook vrouwen rustig alleen naar binnen, omdat ze altijd wel iemand kennen of met iemand een praatje kunnen maken. En anders kennen ze altijd de barvrouw nog’.

Betrokken en actief
De veranderingen in de buurt van de afgelopen 21 jaar stemmen Mieke positief. ‘Wat de Jan Eef winkelstraatvereniging doet is heel goed voor de buurt. Ik zie ook dat jonge mensen actiever zijn en meer betrokken bij de samenleving dan vroeger. Ze zijn zich bewust van wat er om hen heen gebeurt. Een van mijn bezoekers hier is een vrouw van 30, ze is producer en wil graag vrijwilligerswerk doen. Toen ik die leeftijd had kwam het hele woord vrijwilligerswerk niet voor in mijn woordenschat!’ Een zwart gat zal er zeker niet volgen na 30 april ‘Er zijn nog zoveel leuke dingen waar ik mijn tanden in kan zetten. Ik zit in veel commissies en help mensen die in het traject van de schuldhulpverlening zitten. Maar eerst bijkomen en genieten van de zomer, daar ben ik wel aan toe na 21 jaar. Daarna zien we wel verder’.

Dit artikel verscheen in april 2016 op Geefomdejaneef.nl